Friday, June 28, 2013

Bio 55

امروز دو نفر از من تشکر کردن خفن اصن یه وضی، گفتم بیام اینجا یه کم فخر بفروشم.  پارادوکس آغاز شد...ا
آقا مردم غم دارن آقا، مردم خیلیاشون فقط تو ظاهر شاد نشون می دن. فکر نکنین فقط خودتونین که مشکل دارین. روحتون اذیته، صبح تا شب تو فکرین. مردم خیلی هاشون خرابن، خیلی بدتر از تو و امثال تو. دختره رو می بینم تو دفتر کارم، اشک وسط چشمش جمع شده، نگرانی از روش می ریزه. پسره رو می بینم جلوش رو زانو هاش نشسته داره دلداریش می ده. آی مردم فکر نکنین که فقط خودتونین که غمتونه. فکر نکنین که چرا شما باید اینطور باشین و از این جور حرفا. آهای مردم. آهای سجاد، ببین خیلیا دلشون پره. لطف کن خفه شو و به اون ایگوی چس بچه ات بگو ساکت شه. بندازش تو اتاق و در و ببند روش و بذار بمیره اصن. تو راهرو دانشکده قرص تپش قلب پیدا می کنم جلو پام که مال خودم نیست. تازه مال ایرانه. روش فارسی نوشته پروپرانولول. آی مردم، آی ایران، ای جامعه لعنتی، آی دین، آی مذهب، آی خانواده، آی دانشگاه، آی مسئولین، آی ایران همه جای مردم درد می کنه. آی آی چرا من، چرا تو، انقدر بگو چرا چرا که جونت در بیاد. هیچ کس تنها نیست. نترسید. همه باهم تنهان

No comments: