ترکیب چند تا کلمه ی قشنگ مثل خاطره، باد، دریا، شهر، دل تنگی. با چند تا حرف اضافه و کلمه های اتصال می شه شعر. شعر نو، شعر سپید که هی زارت و زورت از در و دیوار می ریزن تو این خراب شده انترنت و یک عده مریدان که دقیقا عین مریدان شیخ شهرن، نعره ها می زنن و گریبان ها می درن! آقا خسته شدیم انقدر این چیز شعرها رو ننویسین آقایون خانوما، لابد می گی تو نخون، خوب نمی شه که آخه خوب می خوره به چشمم، جان من بیا و دنبال یه حس خاصی باش، دنبال یه موضوع خاصی باش، لااقل دنبال یه فن بیان خاصی باش که مخاطبت حس تگری زدن بهش دست نده. آخه یعنی چه! همین دیگه آقا اعصاب نمی ذارن واسه آدم، همه هم اسم خودشون و گذاشتن شاعر و خوشحالن، کشوری که فقیر باشد، چیز شاعر پرور می شود انگار...!!
پ.ن. یک عدد دیوار لازم داریم سرمون رو بکوبیم بهش خوب چه وضــــعیه آخه :دی
No comments:
Post a Comment