Saturday, June 25, 2016

Bio 78

هوس خوابگاه تبریز و کردم با همون دوستای دلدار. قلیون. چای. سیگار هم بود. صدای ساز. البته وقتی توشی تقریبا هیچکس دلدار نیست و تقریبان چیزای خیلی کمی جذاب و خاطره ساز به حساب میان. این طبیعت ماست که همیشه بعد از عبور زمانی یا مکانی از چیزی یا کسی یا جایی دوباره نوستالژیک وار بهش بر میگردیم و لذت درد دلتنگی اسیرمون می کنه. ولش کن مهم نیست، خوب هوس خوابگاه کردم و چایی و دلکش که اسیر دام توام ای محرم رازم...ا

No comments: