مثل يه فلاخن مي مونه كه به سمت بالا شليكت ميكنه. ميدوني يه جورايي تو بهش ميگي مثلن ميخواي برسي به اونجا، به ماه، به خورشيد يا مثلن ارتفاع يك كيلومتري. خودش ميدونه كي و كجا بچه فلاخن ها رو كار بذاره كه وقتي از اولي رها شدي و با سرعت به سمت هدفت رفتي تا جايي كه انرژي فلاخن اول تموم شده و تنبل شدي و ديگه شتاب نداري ميافتي تو دومي.
فكر ميكني باز تو تله افتادي باز سرگيجه ميگيري انقدر ميچرخوندت و سرعتتو زياد ميكنه كه احساس ميكني دنيا دورت ميچرخه و ناگهان با سرعت هرچه تمام تر به سمت بالا، به سمت هدفت پرتت ميكنه. و اين داستان هميشه تكرار ميشه. هميشه تا به هدفت و هدف بعدي و هدف بعدي برسوندت. اين دلاشوب ها همه اش برای اينه كه سرعت تو بره بالا.
تا هميشه
من همیشه
فكر ميكني باز تو تله افتادي باز سرگيجه ميگيري انقدر ميچرخوندت و سرعتتو زياد ميكنه كه احساس ميكني دنيا دورت ميچرخه و ناگهان با سرعت هرچه تمام تر به سمت بالا، به سمت هدفت پرتت ميكنه. و اين داستان هميشه تكرار ميشه. هميشه تا به هدفت و هدف بعدي و هدف بعدي برسوندت. اين دلاشوب ها همه اش برای اينه كه سرعت تو بره بالا.
تا هميشه
من همیشه
